වත්මන් දේශපාලන තලයේ පෙරමුණ ගෙන සිටින ජාතික ජන බලවේගයේ (NPP) නායකයන්, දශක ගණනාවක් තිස්සේ සාම්ප්රදායික පාලක පන්තිය විවේචනය කළේ ඔවුන්ගේ උඩඟුකම, වංචාව සහ ජනතාවගේ පීඩාවන් නොසලකා හැරීම සම්බන්ධයෙනි. විශේෂයෙන්ම, ගොවි ජනතාවගේ ගැටලු සහ වෙළඳපොළ අක්රමිකතා පිළිබඳව හඬ නැඟූ මෙම පක්ෂයේ නායකයන්, බලයට පැමිණ මාස කිහිපයක් ගතවීමටත් පෙර, ඔවුන්ගේම ආධාරකරුවන් වූ ගොවීන් සහ සාමාන්ය ජනතාව සමච්චලයට ලක් කරන බවට චෝදනා නැඟෙමින් තිබේ. වෙළඳ අමාත්ය වසන්ත සමරසිංහගේ සහ කෘෂිකර්ම අමාත්ය කේ.ඩී. ලාල් කාන්තගේ මෑත කාලීන ප්රකාශ සහ ක්රියා කලාපයන්, ඔවුන්ගේ විවේචකයන්ට සහ ජනතාවට නැවත වරක් විහිළුවක් වී ඇති ආකාරය මෙම විග්රහයෙන් ගෙනහැර දක්වයි.
‘සංවේදීතාවය නැති’ උඩඟුකම සහ මැතිවරණ කල් දැමීමේ සූදානම
වෙළඳ, වාණිජ, ආහාර සුරක්ෂිතතා සහ සමූපකාර සංවර්ධන අමාත්යවරයා ලෙස කටයුතු කරන වසන්ත සමරසිංහ මහතාගේ ප්රකාශයන් සම්බන්ධයෙන් මාධ්යවේදී උවිඳු කුරුකුලසූරිය මහතා ඉදිරිපත් කරන උපුටා දැක්වීම, ආණ්ඩුවේ ප්රමුඛතා පිළිබඳ බරපතළ සැකයක් මතු කරයි.
උපුටා දැක්වීම: (උවිඳු කුරුකුලසූරියගේ මුහුණු පොතිනි)
“වසන්ත සමරසිංහ කියන්නෙ කිසිම සංවේදිතාවයක් නැති මිනිහෙක්. ගොවියො ගැන කතාකරන විදිය දැක්කම හිතාගන්න පුළුවන් එයාගෙ මොළේ තරම. උද්දච්චකමේ හොඳම එක. ගොවීන්ට අද තියෙන ප්රශ්නය විසඳන්නෙ නැතුව 2026 යැයි යැයි බයිල ගහල වැඩක් නැහැ. ලබන අවුරුද්දෙ පළාත් සභා ඡන්දෙ තියන්න සූදානමක් නැති නිසා ද දන්නෙත් නැහැ ඕය වගේ ගොං කතා කියන්නෙ. අනුර බජට් එකෙන් රුපියල් බිලියනයක් ඡන්දෙ තියන්න වෙන් කරාට ඒ ඡන්දෙ තියන්නෙ නැහැ කියන්න හොඳම සාක්ෂිය තමා වසන්තල කතාකරන විදිය. එක මන්ත්රියෙක්, ඇමතියෙක් ගිහින් නැහැ ගොවියොන්ට කතාකරන්න. කෙළව ගන්නව කෙළව ගැනිල්ලක් ආයෙ ලොවෙත් නැතිවෙන්න. වසන්තට විතරක් කෙළවෙනව නම් කමක් නැහැ, නමුත් මුළු NPP එකටම කෙළවන්නනෙ මේ හදන්නෙ. පිටකොටුවෙ අළුත හැදුන මාෆියා එකෙන් තමයි ලංකාවෙ අල, ළූණු වෙළදාමයි කෘෂිකර්මෙයි දෙකම පාලනය කරන්නෙ. ලාල් කාන්තත් ලැජ්ජවෙන්න ඕන.”“වර්තමාන වේදනාව නොසලකා අනාගත සිහින විකිණීම”
වසන්ත සමරසිංහ මහතා ගොවීන්ගේ වත්මන් අර්බුද (විශේෂයෙන් අල-ලූණු වෙළඳපොළේ මිල අස්ථාවරත්වය) සම්බන්ධයෙන් දක්වන ආකල්පය, ගැඹුරු සංවේදීතාවයක ඌනතාවය සහ උඩඟුකම විදහා දක්වයි. කුරුකුලසූරිය මහතා පෙන්වා දෙන පරිදි, ගොවියාගේ අස්වැන්න කුණු වී යන මොහොතේ, 2026 දී යහපත් අනාගතයක් ගැන පමණක් කතා කිරීම, ගොවියාගේ පීඩාවට කෙළින්ම කරන උපහාසයකි.
මෙමඟින් සිදුවන්නේ, වෙළඳපොළ මාෆියාව පාලනය කරමින් ගොවියා ආරක්ෂා කිරීමට බලයට පැමිණි පක්ෂයක ප්රධානියෙකු, එම මාෆියාවට එරෙහිව ක්රියා නොකර, වගකීම අනාගතයට පැවරීමයි. මෙය, තමන්ට බලය ලබා දුන් පිරිසගේ ගැටලුවලට පිටුපාමින්, දේශපාලන ව්යාපෘතියේ ප්රමුඛතාවය ජනතාවගේ යථාර්ථයට වඩා ඉහළින් තැබීමක් ලෙස ජනතාව දකිති.
ගොවියාට සිනාසෙන ‘කෘෂිකර්ම ඇමති’
ගොවි ජනතාවගේ ගැටලුවලදී හැමවිටම ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි කේ.ඩී. ලාල් කාන්ත මහතා, කෘෂිකර්ම අමාත්යවරයා ලෙස පත්වීමෙන් පසු පෙන්වන ආකල්පය, ඔහුගේ හිතවතුන් පවා කම්පනයට පත් කර ඇත.
නුවරඑළිය ගොවි උද්ඝෝෂණ සහ ඇමතිවරයාගේ ප්රතිචාරය
මෑතකදී වාර්තා වූ පරිදි, නුවරඑළිය ප්රදේශයේ එළවලු ගොවීන් ඔවුන්ගේ අල, ලූණු සහ එළවළු අස්වැන්නට නිසි මිලක් නොලැබීම සහ වෙළඳපොළේ අක්රමිකතා හේතුවෙන් තම වගාවන් එළිමහනේ දමා හෝ විනාශ කරමින් උද්ඝෝෂණ පැවැත්වූහ. මෙම පිරිස, තම දුක්ගැහැට පිළිබඳව හඬ නැඟුවේ, තමන්ට සහාය දුන් ආණ්ඩුවෙන් සාධාරණයක් බලාපොරොත්තුවෙනි.
නමුත් ලාල් කාන්ත අමාත්යවරයාගේ ප්රතිචාරය වූයේ:
“කෘෂිකර්මාන්තය කඩා වැටුණු රටක අල ලූනු මිල පිළිබඳ සාකච්ඡාවක් මතු වීමෙන් නැවත ගොවිය වගා කටයුතු සඳහා සාර්ථක ලෙස පිවිස ඇති බවත් ඒ අර්ථයෙන් කෘෂිකර්ම අමාත්යංශය සාර්ථක වී ඇති බවත් තහවුරු වන්නේ යැයි” පවසමින්, "ගැටලු විසඳද්දි කෙඳිරි ගාන්න එපා" සහ පාරිභෝගික ජනතාව "රු. 300කට කෙඳිරි නොගා මිලට ගැනීමට සූදානම් විය යුතු බව" අවධාරණය කිරීම.ජනතා වේදනාව ‘සාර්ථකත්වයේ’ මිම්මක් බවට පෙරළීම
ලාල් කාන්ත මහතාගේ මෙම ප්රකාශ මගින්, ගොවීන්ගේ වේදනාව සහ පාරිභෝගිකයන්ගේ අසීරුතාවය ඉතා දරුණු ආකාරයෙන් උපහාසයට ලක් කරයි.
- ගැටලුව සාර්ථකත්වයක් කිරීම:
අස්වැන්නට මිලක් නැතිව උද්ඝෝෂණය කරන ගොවියාගේ තත්වය ඇමතිවරයා දකින්නේ, කෘෂිකර්මාන්තයේ “සාර්ථකත්වයක්” ලෙසයි. මෙයින් ඇඟවෙන්නේ, ඔහුගේ පාලනය යටතේ ගොවියාගේ ආර්ථික සුරක්ෂිතභාවය නොව, තනිකරම වගා කරන ප්රමාණය පමණක් සලකා බැලීමයි.
- සමච්චලයට ලක් කිරීම:
“කෙඳිරි ගාන්න එපා” වැනි වාක්ය ඛණ්ඩ භාවිත කිරීම, තම විශ්වාසය තබා බලයට ගෙන ආ ජනතාවගේ පීඩාව දෙසට අමාත්යවරයා දක්වන අවඥාව සහ නිෂේධාත්මක ආකල්පය තහවුරු කරයි. ඔහු ඉල්ලා සිටින්නේ ගොවීන්ගෙන් සහ පාරිභෝගිකයන්ගෙන් නිහඬ පීඩාවක් විඳ දරා ගැනීමයි.
ගොවීන් පාරට බැස්සේ වසර ගණනාවක් තිස්සේ ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නායකයන්ගෙන් යුක්තිය අපේක්ෂාවෙනි. එහෙත්, අද ඔවුන්ට ලැබී ඇත්තේ, තමන්ගේම නායකයන්ගෙන් එල්ල වන වාචික ප්රහාර සහ සමච්චලය පමණි.
‘ඩබල් කැබ්’ සහ ප්රතිසංස්කරණවල විහිළුව
විශ්වවිද්යාල කථිකාචාර්ය අතුලසිරි සමරකෝන් මහතාගේ විග්රහය, මෙම දේශපාලන ක්රියාවලියෙහි ඇති මූලික විකෘතිය ග්රහණය කරයි.
“අයවැය ඩබල් කැබ්වීම [...] ඩබල් කැබ් යනු ජවිපෙ නිළ වාහනයි. එය මල්ටි පර්පස් වාහනයකි. [...] කොහොම හරි වාහන එපා කියපු අය දැන් ඩබල් කැබ්වලට මාරුවී ඇති බවට විපක්ෂයේ මුඛරි මන්ත්රීන් චෝදනා කරයි. [...] සැබවින්ම ආණ්ඩුව ක්රියාත්මක වන්නේ ජනප්රියවාදී ජාතිවාදී ආණ්ඩු විරෝධී රැල්ලක් නිර්මාණය වන පරිසරයකය. එවන් පරිසරයක් තුළ හැකි තරම් සුබසාධනය ද ලබා දෙමින් නව ලිබරල්වාදී ප්රතිසංස්කරණ කටයුතු ද ඉදිරියට යන බවට ජාමූඅ ට සහතිකයක් ලබා දීමට ආණ්ඩුවට හැකිවී ඇත.”(අතුලසිරි සමරකෝන්ගේ මුහුණු පොතේ සටහනේ සංක්ෂිප්තයකි)
‘විකල්පයේ’ කයිවාරුව යථාර්ථයට මුහුණ දීම
මෙම විග්රහයෙන් පෙනී යන්නේ, නව ආණ්ඩුව, ජාත්යන්තර මූල්ය අරමුදලේ කොන්දේසි යටතේ ක්රියාත්මක වෙමින්, තම ප්රතිපත්තිමය ස්ථාවරය ක්රමයෙන් වෙනස් කර ඇති බවයි. ඩබල් කැබ් රථ (ප්රායෝගිකත්වය කයිවාරුවක් ලෙස) මිලදී ගැනීම පිළිබඳ සංවාදය මගින් සැබෑ ප්රතිසංස්කරණ (ආයතනික හා නෛතික) අවශ්යතාවය යටපත් කර ඇත.
ජනතාවට අවශ්ය වූයේ වෙනසක් වන අතර, ඔවුන් විශ්වාස කළේ NPPට පැරණි දේශපාලන පන්තියට වඩා වෙනස් ප්රමුඛතා ඇති බවයි. එහෙත්, ‘වාහන එපා’ කී අය බලයට පැමිණ, සුඛෝපභෝගී නොවුණත්, විශාල වශයෙන් වාහන ආනයනය කිරීම, ජනතාවට මහත් විරෝධාභාසයක් ලෙස හැඟී යයි. මෙයින් අදහස් වන්නේ, නව පාලකයන් ද අවසානයේ පාලක පන්තියේ ආත්මාර්ථකාමීත්වයේ කොටසක් බවට පත්වෙමින්, ජනතාවගේ බරපතළ ආර්ථික ප්රශ්න වෙනුවට තමන්ගේ පහසුකම් ඉදිරියට ගෙන ඒමයි.
ජනතාව ජෝක් එකක් වන්නේ ඇයි?
මෙම සමස්ත කතාබහ තුළ, ඡන්දය දුන් හෝ නොදුන් සමස්ත ජනතාවම යළිත් වරක් දේශපාලන ක්රියාවලියේ විහිළුවට (Joke) බඳුන් වන්නේ පහත සඳහන් හේතු නිසාය.
- ප්රතිවිරෝධී වගකීම් විරහිතභාවය:
වසර ගණනාවක් තිස්සේ ගොවීන් වෙනුවෙන් කෑගැසූ නායකයන්, බලයට පැමිණි පසු ගොවීන්ගේ උද්ඝෝෂණ දකින්නේ තම සාර්ථකත්වයේ ලකුණක් හෝ “කෙඳිරි ගැමීමක්” ලෙසයි. මේ මගින් පාලක පන්තියේ සංවේදීතා පරතරය තවදුරටත් පුළුල් කරයි.
- සම්ප්රදායික දේශපාලන අනුකරණය:
වාහන විරෝධය පාමින් බලයට පැමිණි පිරිසක්, ඩබල් කැබ් 1700ක් ආනයනය කිරීමෙන් පෙන්වන්නේ, ඔවුන්ද සාම්ප්රදායික දේශපාලන ක්රමය තුළට අවශෝෂණය වෙමින් පවතින බවයි. ඔවුන්ගේ කයිවාරුව සහ ප්රතිපත්තිමය ක්රියාව අතර ඇති පරස්පරය, ජනතාවට මහත් සිනාවට කාරණාවකි.
- යථාර්ථය සහ වාචාලකම අතර ගැටුම:
වසන්ත සමරසිංහ වැනි නායකයන් අනාගත විමුක්තිය ගැන කතා කරන අතරතුර, ලාල් කාන්ත වැනි නායකයන් වර්තමාන වේදනාව සමච්චලයට ලක් කරයි. මේ දෙකම එකම ආණ්ඩුවක් තුළ සිදුවීම, ජනතාවට හැඟී යන්නේ, තමන් දේශපාලන නාටකයක කොටස්කරුවෙකු වී ඇති බවත්, තම ප්රශ්නවලට සැබෑ විසඳුම් නොලැබෙන බවත්ය.
ගොවියාගේ උර මතින් බලයට ආවෝ, අද එම ගොවියාගේ උරහිස මතට වී, ඔහුටම සමච්චල් කරන තත්වයක් නිර්මාණය වී තිබේ. මෙම නව ‘ධවල වස්ත්රයේ’ දේශපාලන පන්තියේ ක්රියා කලාපය මගින්, දේශපාලන ක්රමය කෙරෙහි ජනතාව තුළ ඇති විශ්වාසය තවදුරටත් හීන කරවමින්, අරගලයකින් බලය ගත් ආණ්ඩුවක් පවා පැරණි දේශපාලන සම්ප්රදායන්ගෙන් මිදීමට අසමත් බවට බරපතළ පාඩමක් කියා දෙයි.