1990 ඔක්තෝබර් මාසයේ අවසන් සතිය ශ්රී ලංකාවේ සිවිල් යුද්ධයේ (1983–2009) අඳුරුතම පරිච්ඡේදයක් සනිටුහන් කළේය. ඒ, එකල LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam) සංවිධානය විසින් උතුරු පළාතේ මුස්ලිම් ජනතාවට එල්ල කරන ලද බලහත්කාරී සහ ක්ෂණික පිටුවහල් කිරීම හේතුවෙනි. වසර 35ක් ඉක්මවා ගියද, මෙම ඛේදවාචකයේ වේදනාව සහ යුක්තිය ඉල්ලා සිටින හඬ තවමත් ශ්රී ලාංකේය සංහිඳියාවේ මූලික අභියෝගයක් ලෙස පවතී. වසර 35ක් සපිරෙන අද දින, මන්නාරමේ මූසාලි ප්රදේශයේ පැවති සැමරුම් උත්සවයේදී දිවි ගලවා ගත් පිරිස්, ඔවුන්ගේ නොවිසඳුණු ඉල්ලීම්වලින් නැවත වරක් ජාතියේ අවධානය දිනා ගනිමින් සිටිති.
ඡායාරූපය: පුත්තලම සහ අනුරාධපුර අවතැන් කඳවුරුවල ජීවත්වන උතුරු මුස්ලිම් ජනතාවගේ වත්මන් දුක්ඛිත තත්ත්වය නිරූපණය කරන පැල්පත්/අර්ධ නිවාස.
I. ඛේදවාචකයේ ඓතිහාසික සන්දර්භය: වාර්ගික ශුද්ධිකරණය
උතුරු මුස්ලිම්වරුන් පිටුවහල් කිරීම යනු හුදෙක් යුද්ධයෙන් අවතැන් වීමක් නොව, එය LTTE සංවිධානය විසින් උතුරේ තම ඒකාධිකාරී පාලනය තහවුරු කිරීමට ගත් සැලසුම් සහගත දේශපාලන ක්රියාවලියක් ලෙස විද්වත්හු සලකති. මෙම ක්රියාව, ඇතැම් විචාරකයන්ට අනුව, වාර්ගික ශුද්ධිකරණය (Ethnic Cleansing) නැමැති පිළිගත නොහැකි උපක්රමයකි.
- කාලරාමුව සහ බලහත්කාරය: 1990 ඔක්තෝබර් 15 වනදා චාවකච්චේරියෙන් ආරම්භ වූ මෙම ක්රියාදාමය, ඔක්තෝබර් 30 වනදා වන විට මන්නාරම, මුලතිව්, කිලිනොච්චිය, යාපනය සහ වවුනියාවේ ඇතැම් ප්රදේශවලින් මුස්ලිම් ප්රජාව මුළුමනින්ම ඉවත් කරන ලදී. ඔවුන්ට තම මුතුන් මිත්තන්ගේ භූමිය හැර යාමට ලබා දුන්නේ පැය 48ක ඉතා කෙටි කාලයකි. බොහෝ දෙනෙකුට රැගෙන යාමට අවසර ලැබුණේ ඇඳුම් කිහිපයක් සහ රුපියල් 500ක් වැනි අතිශය සීමිත දේපළ ප්රමාණයකි. බොහෝ පවුල් කිසිවක් නොමැතිව, දකුණේ නගර වෙත ළඟා වන තෙක් දින ගණනක් පයින් ගමන් කළහ.
- ප්රමාණය සහ බලපෑම: ගොවීන්, ධීවරයන්, වෙළෙන්දන් සහ වෘත්තිකයන් ඇතුළු 75,000කට ආසන්න මුස්ලිම් ජනතාවක් මෙලෙස නෙරපා හරින ලදී. මෙම ක්රියාව මගින් ශතවර්ෂ ගණනාවක් පැරණි දෙමළ සහ මුස්ලිම් සහජීවනය එක රැයකින් බිඳී ගිය අතර, ඔවුන්ට දේපළ, ධනය සහ ගෞරවය අහිමි විය.
II. වසර 35කට පසු නොසන්සිඳුණු තුවාල සහ වත්මන් තත්ත්වය
පිටුවහල් කළ උතුරු මුස්ලිම් ජනතාව දශක තුනහමාරක් පුරා පුත්තලම, අනුරාධපුරය සහ අනෙකුත් ප්රදේශවල සරණාගතයන් ලෙස ජීවත් වී සිටිති. ඔවුන්ගේ පරම්පරා ගණනාවක් තවමත් දරිද්රතාවයෙන් හා සීමිත අවස්ථා සහිතව කල් ගෙවා තිබීම මානුෂීය අභියෝගයකි.
- නැවත පදිංචි කිරීමේ ප්රගතිය සහ ගැටළු:
මෙම අවතැන් වූ පිරිසගෙන් නැවත පදිංචි වීමට හැකි වී ඇත්තේ 55%කට පමණි. ඉතිරි දහස් ගණනක් තවමත් ඔවුන්ගේ පාරම්පරික ගම්බිම් වෙත ආපසු යාමට නොහැකිව සිටිති. ඔවුන් මුහුණ දෙන ප්රධාන අභියෝගය වන්නේ මුල් ඉඩම් අයිතිය නැවත ලබා ගැනීමේ ගැටලුවයි. මෙයට, සමහර ඉඩම් මත දෙමළ ජනතාව නැවත පදිංචි වී තිබීම සහ ඇතැම් ඉඩම් ආරක්ෂක අංශ හෝ වෙනත් රාජ්ය ආයතන සතුව පැවතීම වැනි සංකීර්ණ තත්ත්වයන් ඇතුළත් වේ.
- වර්තමාන දුක්ඛිත තත්ත්වය: අදටත් අවතැන් කඳවුරුවල සහ අර්ධ වශයෙන් නැවත පදිංචි කළ ප්රදේශවල ජීවත් වන මෙම ජනතාවගේ වත්මන් තත්ත්වය අතිශය දුක්ඛිතය. ඡායාරූපවලින් දැක්වෙන පරිදි, ඔවුන් ජීවත් වන්නේ ඇස්බැස්ටස් හෝ ටකරන් සෙවිලි කළ, සමහර විට ඉරටු/තාල්කොළවලින් තැනූ පැල්පත්වල/අර්ධ නිවාසවලය. ප්රමාණවත් යටිතල පහසුකම්, ස්ථිර නිවාස සහ ස්ථාවර ජීවනෝපාය මාර්ග නොමැතිකම හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ ජීවිතය තවදුරටත් අභියෝගාත්මක වී ඇත.
- දේශපාලනමය බාධක: නැවත පැමිණෙන මුස්ලිම්වරුන්ගේ අවශ්යතා පිළිබඳව රජයේ බලධාරීන් ප්රමාණවත් අවධානයක් නොදක්වන බවට චෝදනා පවතී. “ඔවුන් දැනටමත් පුත්තලමේ ‘හොඳින් පදිංචි වී සිටින'” බවට පවතින ඇතැම් මතයන් නිසා, යුද්ධයෙන් පීඩාවට පත් වූ අනෙකුත් ජනතාවට (විශේෂයෙන් දෙමළ ජනතාවට) පමණක් ප්රමුඛතාවය දෙන බවට හැඟීමක් මුස්ලිම් ප්රජාව තුළ නිර්මාණය වී ඇත. මෙම තත්ත්වය ප්රජාවන් අතර දේශපාලන සහ ආර්ථික එදිරිවාදිකම් උග්ර කිරීමට හේතුවක් විය හැකිය.
III. යුක්තිය සහ වගවීම උදෙසා හඬ නැගීම
මන්නාරමේ මූසාලි ප්රදේශයේ පැවති 35 වන සංවත්සර සැමරුම් උත්සවය, අතීතය සිහිපත් කිරීමට වඩා යුක්තිය සහ වගවීම ඉල්ලා සිටීමේ වේදිකාවක් බවට පත් විය.
- ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවක් සඳහා ඉල්ලීම: එහිදී අදහස් දැක්වූ පිරිස්, “අපගේ පිටුවහල් කිරීමට හේතු විමර්ශනය කිරීමට, වන්දි ගෙවිය යුත්තේ කවුරුන්ද යන්න තීරණය කිරීමට, සහ නැවත පදිංචි කිරීමේ ගැටලුවට ස්ථිර විසඳුමක් සෙවීමට ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවක් පත් කරන ලෙස” ප්රබල ඉල්ලීමක් කළහ.
- ගෞරවය නැවත ස්ථාපිත කිරීම: මෙම මුස්ලිම් ජනතාව වන්දි ඉල්ලා සිටින්නේ මූල්යමය වශයෙන් පමණක් නොව, ඔවුන්ගේ ගෞරවය, ඉතිහාසය සහ පිළිගැනීම නැවත ස්ථාපිත කිරීම වෙනුවෙනි. ඔවුන්ගේ ඛේදවාචකය යුද්ධයෙන් පීඩාවට පත් අනෙකුත් ජන කොටස්වල ගැටලුවලට සාපේක්ෂව බොහෝ දුරට රජය සහ සමස්ත සමාජය විසින් නොසලකා හැර ඇති බවට ඔවුන්ට හැඟී ඇත.
සංහිඳියාවේ සැබෑ පියවර
උතුරු මුස්ලිම් ජනතාව පිටුවහල් කිරීමේ සිද්ධිය යනු ශ්රී ලංකාවේ යුද්ධයේ සහ ගැටුම්වල උරුමයක් වන අතර, 2009 දී යුද්ධය අවසන් වුවද, 1990 ඔක්තෝබරයේ තුවාල තවමත් සුව වී නොමැත.
කිසිදු වගවීමක්, වන්දි ගෙවීමක් සහ නිසි නැවත පදිංචි කිරීමේ වැඩපිළිවෙලක් නොමැතිව, මෙම ඛේදවාචකය ශ්රී ලංකාවේ සාමූහික මතකයේ නොවිසඳුණු අසාධාරණයක් ලෙස දිගටම පවතිනු ඇත. වත්මන් රජය විසින් යුද්ධයෙන් අවතැන් වූ සියලුම ජනතාවගේ ඉඩම් ගැටලු විසඳීමට කැපවීම ප්රකාශ කර ඇතත්, එය කඩිනමින් සහ සියලු පාර්ශ්වයන්ගේ විශ්වාසය දිනාගන්නා ආකාරයෙන් ක්රියාත්මක වීම අතිශයින් වැදගත් ය.
ජනාධිපති කොමිෂන් සභාවක් වැනි විධිමත් යාන්ත්රණයක් හරහා මෙම අඳුරු පරිච්ඡේදය පිළිබඳ සත්යය තහවුරු කිරීමටත්, වින්දිතයන්ට යුක්තිය ඉටු කිරීමටත්, සහ වාර්ගික සංහිඳියාව ශක්තිමත් කිරීමටත් ගත හැකි වැදගත් මූලික පියවරක් වනු ඇත. උතුරු මුස්ලිම් ජනතාවගේ ඓතිහාසික නිජබිම්වලට ආපසු ගොස් ස්ථිරව පදිංචි වීමට ඇති අයිතිය තහවුරු කිරීම, සමස්ත ශ්රී ලාංකේය සමාජයේ මානව හිමිකම් සහ යුක්තිය පිළිබඳ ස්ථාවරය තහවුරු කිරීමකි.
පිළිතුරු ලබාදීමේ අයිතිය
මෙම වෙබ් අඩවියේ පළවන පුවතක් හේතුවෙන් යම් පුද්ගලයකුට හෝ පාර්ශ්වයක අපහසුතාවක් පැනනගින්නේ නම් හෝ යම් තොරතුරක් නිවැරදි විය යුතු යැයි යම් පුද්ගලයකුට හෝ පාර්ශ්වයකට හැඟෙන්නේ නම්, ඒ වෙනුවෙන් ප්රතිචාර දැක්වීමට සම්පූර්ණ අයිතිය පවතී. harideshaya.lk නිරන්තරයෙන් නිවැරදි තොරතුරු වාර්තා කිරීමට බැඳී සිටින අතර, වෘත්තීය ආචාරධර්මවලට ගරුකරන අන්තර්ජාල වේදිකාවක් ලෙස පිළිතුරු ලබාදීමේ අයිතියට ගරුකරයි.
ඒ වෙනුවෙන් කරුණාකර අපට දැනුම්දෙන්න..
Email – [email protected]
WhatsApp – +94771474028